Istnieje bogata historia związana z muzyką i mogę śmiało powiedzieć, że większość współczesnej muzyki nie istniałaby bez wkładu utalentowanych czarnoskórych artystów. W szczególności czarni artyści folkowi i bluesowi z początku XX wieku byli bezpośrednimi źródłami wszelkiego rodzaju postępów w muzyce, zwłaszcza jeśli chodzi o style gry palcami i struktury liryczne.
Ponieważ we współczesnych czasach historii muzyki folkowo-bluesowej nie uczy się często, chciałem skorzystać z okazji, aby przedstawić niektórych z najwybitniejszych czarnoskórych artystów tego gatunku. Oto artyści, których warto wielokrotnie odtwarzać w dowolnej kolejności podczas Miesiąca Czarnej Historii (i później).
1. Elżbieta Cotten
Jak powiedziano we wstępie, charakterystyczny styl gry na palcach Elizabeth Cotten stał się podstawą dla wielu późniejszych muzyków ludowych. Ale nie była utalentowana tylko jako gitarzystka. Miała także wyraźnie miękki, niemal rozmarzony głos. Śpiewała z pasją, co natychmiast sprawiło, że zmiękłem, gdy ją usłyszałem po raz pierwszy.
sezon Heartlandu
2. Ołów
Leadbelly to jedna z bardziej znanych postaci na tej liście. Jest inspiracją dla takich artystów jak Nirvana, a jego przeszłość jest dość bogata i dobrze udokumentowana. Jako postać znacznie większa niż życie, zyskał przydomek Leadbelly. Muzycznie był szczególnie biegły w grze na dwunastostrunowej gitarze, którą sam nazwał królem. I bądźmy szczerzy, zdecydowanie był królem dwunastostrunowej.
3. Roberta Johnsona
Pisałem już wcześniej o różnych mitach otaczających Roberta Johnsona i jego pakt z diabłem. To kolejna znana postać w historii bluesa, ale w porównaniu do Leadbelly’ego Johnson ma niemal nieziemskie brzmienie, zarówno jeśli chodzi o wokal, jak i grę na gitarze. Johnson był mniej więcej pierwszą osobą, która w tak rozpoznawalnym stopniu wykorzystała wzór boogie bass, czyli boogie shuffle.
Kung Fu Panda 4
4. Mississippi John Hurt
Mississippi John może być najsłodszym mężczyzną na tej liście, śpiewającym w pocieszającej rytmie i delikatnym stylu uderzania palcami. Niewiele wiadomo o jego życiu osobistym, ale miłość, jaką wkładał w swoje piosenki, z biegiem lat przełożyła się na żarliwą miłość do mężczyzny. Ta piosenka zawsze będzie dla mnie wiele znaczyła.
5. Niewidomy Willie Johnson
Wielu muzyków na tej liście miało przynajmniej pewne doświadczenie w grze na gitarze slide, ale Blind Willie Johnson miał w tym zakresie całkowitą mistrzostwo. Dodaj do tego jego wyraźnie piersiowy styl śpiewania, a otrzymasz podstawę amerykańskiego bluesa.
6. Błyskawica Hopkinsa
Jak sugeruje jego imię, Lightnin’ był jednym z najbardziej utalentowanych gitarzystów swoich czasów, do tego stopnia, że gitarzyści tacy jak ja będą słuchać takich piosenek jak ten i zastanawiać się, jak do cholery można było sprawić, by tak brzmiały. Potrafił grać na wielu skalach i iteracjach jednocześnie. Tak, to jest tak trudne, jak się wydaje.
7. Wyjący Wilk
Jeśli jeszcze nie słyszałeś tej konkretnej piosenki, cieszę się, że w końcu mogę cię wydostać spod tej skały, pod którą spałeś. Howlin’ Wolf uczynił i tak już seksowny gatunek jeszcze bardziej seksownym. Ale przeniósł tę seksapil także do wielu innych gatunków, czyniąc go bardzo potrzebnym człowiekiem renesansu w wielkim schemacie muzyki amerykańskiej.
8. Odetta
Gorąco polecam zapoznanie się z historią Odetty, ponieważ jest jedną z najbardziej złych postaci w historii amerykańskiej muzyki, kropka. Jako działacz na rzecz praw obywatelskich I wybitna twórczyni ludowa, inspirowała się nią wiele osób. Jednak obecnie zbyt mało ludzi o niej mówi. Obejrzyj to nagranie w całości i powiedz, że nie widzisz emanującej z niej pasji i piękna. Niektórzy ludzie po prostu grają na gitarze, ale Odetta była osobą, która wkładała w to całego swojego ducha.
Naprawdę, nie mogę wystarczająco wyrazić, jak bardzo podoba mi się ten występ.
9. Wielka mama Thornton
Podobnie jak Siostra Rosetta Tharpe i Ma Rainey, wersja bluesa Big Mamy Thornton ostatecznie ustąpiła miejsca innym gatunkom muzycznym, dlatego też nie umieściłem tych dwóch pierwszych na tej konkretnej liście (pierwsza skłaniała się bardziej w stronę rocka, a druga , jazzowy). Ostatecznie jednak mama przez cały czas zachowywała się w dość niezmiennie bluesowym stylu.
śmierć Goku
Jej styl ma potężną jasność i ducha, co jest widoczne w tym teledysku i w innych jej piosenkach, w tym w Hound Dog (która jest dla jasności jej piosenką i piosenką o kobiecej mocy Black).
Niebiańskie złudzenia sezon 2
10. Niewidomy Willie McTell
Niewidomy Willie McTell wykazał się dużą pomysłowością, jeśli chodzi o ogólny plan rzeczy. Połączył dwunastostrunową gitarę, przesuwając, I ragtime w całej swojej technice, co prowadzi do całkiem wyraźnego brzmienia, które jest trudne do odtworzenia. Ponadto jego głos miał delikatniejszą, jaśniejszą barwę w porównaniu do jego bluesowych rówieśników z Delty. Jest coś zachwycającego w dźwięku, który potrafi wywołać, niezależnie od samego tekstu.
11. Wielebny Gary Davis
Wielebny Gary Davis zaczynał na scenie bluesowej w Piemoncie, a kilka lat później przeżył odrodzenie na nowojorskiej scenie folkowej. Jego basowy głos jest niepowtarzalny, a jego szczególny styl gry palcami sprawia, że gitara opowiada własną historię, niezależnie od tekstu. Trudno to opisać. Kiedy pstrykasz palcami, twój mózg chce, żebyś dopasowywał schematyczne wzorce, a mimo to Davis wydaje się nieobciążony tego rodzaju mentalnymi ograniczeniami. Całkiem fajna rzecz.
12. Johna Lee Hookera
Istnieje duża szansa, że spośród wszystkich osób znajdujących się na tej liście prawdopodobnie gdzieś słyszałeś o Johnie Lee Hookerze. Nawet dziś jest podstawą bluesa. Hooker przeniósł boogie do bluesa, co z kolei udostępniło ten gatunek szerszemu gronu słuchaczy. W szczególności jest to rodzaj bluesa, do którego można (i należy) tańczyć.
Szczerze mówiąc, tę listę można by kontynuować, wymieniając utalentowanych artystów, o których warto wspomnieć. Trudno było mi utrzymać tę liczbę na rozsądnym poziomie. Ale to przyzwoite miejsce na początek i gorąco polecam wyruszenie w własną podróż przez folk i blues. Odkrywanie (i odkrywanie na nowo) tej epoki muzyki jest fenomenalnym przeżyciem. Jeśli już przeszedłeś tę drogę, zachęcam Cię do podzielenia się swoimi ulubionymi artystami i piosenkami w komentarzach.
(Zdjęcie przedstawiające: Holenderskie Archiwa Narodowe)
