Prawdziwy duch – zdjęcie: Netflix
Historia najmłodszej osoby, która samotnie i bez przesiadek opłynęła świat, Prawdziwy Duch , jest teraz przesyłany strumieniowo, ale czy warto go obejrzeć?
Teagan Croft (HBO Max’s Tytani ) występuje w roli głównej Prawdziwy Duch jako 16-letnia Jessica Watson na podstawie A prawdziwa historia biograficzna jej życia jako najmłodsza osoba, która samotnie, bez międzylądowania i bez asysty opłynęła świat.
Obok Teagan w filmie występuje także Anna Paquin ( Prawdziwa Krew , X-Men ) jako matka Jessiki, Julie, Cliff Curtis ( Jeździec wielorybów , Awatar: Droga wody ) jako żeglarski mentor Jessiki, Ben Bryant i Josh Lawson ( Kobra Kai , Dom Kłamstw ) jako ojciec Jessiki, Roger.
dramat zoo
Współautorem scenariusza i reżyserią filmu jest Sarah Spillane, której ostatni film fabularny miał miejsce w 2013 roku Wokół Bloku , również mieszczący się w kategorii filmów inspirujących, przedstawiający historię amerykańskiej nauczycielki w Australii, która zachęca swoich uczniów z grup ryzyka, wypuszczając wersję Hamleta z obsadą składającą się wyłącznie z Aborygenów.
Spośród wielu odmian filmów inspirujących, zwłaszcza o tematyce sportowej i survivalowej, Prawdziwy Duch należy do wygładzonej i wysterylizowanej wersji tej kategorii, wyprodukowanej dla telewizji. W przeciwieństwie do znacznie bardziej kinowego i imponującego filmu biograficznego o sporcie Netflix z zeszłego roku, Pływacy , ten film nie ma w sobie zbyt wiele uroku, osobistych powiązań ani szerszej narracji, które mogłyby podnieść poziom lepszych osiągnięć tego gatunku.
Brak osobistych kontaktów jest w tym przypadku najtrudniejszą pigułką do przełknięcia, ponieważ większość filmu składa się z rozmów telefonicznych z Jessicą, która jest sama na morzu.
Wojny klonów Ahsoka Tano
Podczas gdy okazjonalne, pełne łez, desperackie wezwanie matki bohaterki Anny Paquin wywoła pewne emocje u każdego rodzica, tak naprawdę straconą szansą na pogłębienie historii i rozwój postaci jest umiejętnie wykorzystana więź między niewykorzystanym Cliffem Curtisem w roli byłego marynarza, który stał się mentorem Benem Bryantem, a samej Jessiki. Szkoli ją od najmłodszych lat, aby doprowadzić ją tam, gdzie jest w momencie jej historycznej podróży. Jednak związek wydaje się zimny i zwyczajny, łącznie z fragmentem filmu, w którym całkowicie jej rezygnuje i śledzi ją ze swojej łodzi, a nie z domu jej rodziny, gdzie wcześniej rozbił obóz. Kiedy traci panowanie nad sobą i zrywa komunikację, my, jako widzowie, powinniśmy naprawdę poczuć tę stratę i ból z powodu Jessiki, a film tego nie popłaca.
Główna rola Teagan Croft w roli Jessiki również nie przypadła mi do gustu.
Chociaż okazała się użyteczna w przedstawianiu widzom roli kompetentnego żeglarza, rzadko odnosiłem wrażenie, że osiągnęła poziom emocjonalny wymagany w tym filmie. Jest to wyraźnie widoczne w scenach, w których rodzina żyje i umiera przy każdym telefonie zwrotnym z bardzo niebezpiecznych momentów jej podróży. Wydaje się, że nigdy nie pasuje do intensywnie dramatycznych momentów i rzadko wprowadza cię w swój tok myślenia. Croft odniosła największy sukces w najbardziej desperackich momentach filmu, gdy reżyseria wprowadza ją w podwyższony stan emocjonalny. Na przykład sceny, w których zostaje uwięziona na morzu przez ponad tydzień bez wiatru, to jedne z jej najlepszych dzieł, ponieważ przez długi czas musi powoli narastać w niej beznadzieja i rozpacz. Jednak gdy wiatr znów się wzmaga, występ i sam film, jak na ironię, kończą się niepowodzeniem i nigdy nie prowadzą do uspokajającego crescendo, które przenosi nas z powrotem w koniec podróży.
Kr. © 2023 Juliana Panetta/Netflix
Siła filmu pochodzi od efektów wizualnych i ekipy kaskaderów, ponieważ sceny przesiąknięte burzą mają moc. Najlepszą sekwencją w całym filmie jest ostatnia burza na morzu, podczas której łódź stawia czoła falom sięgającym prawie 60 stóp i stawia Jessicę w najbardziej niebezpiecznej sytuacji tuż pod koniec podróży. Jednak te sceny są nieliczne i nie chronią filmu przed jego w dużej mierze niczym niezwykłym.
Prawdziwą cechą filmu biograficznego jest to, co czujesz, gdy widzisz materiał przedstawiający prawdziwą osobę, którą przedstawiają w akcji. Czy masz wrażenie, że film wzmocnił wrażenia i uczynił je bardziej kinowymi? A może masz wrażenie, że film dokumentalny mógłby lepiej opowiedzieć tę historię? W końcowych momentach filmu zdecydowanie bardziej się zaangażowałem, gdy wyświetlono materiał przedstawiający prawdziwą Jessicę Watson. Poczułem surową energię amatorskiego nagrania wideo. Poczułem autentyczność łodzi, którą Jessica zabrała w podróż, oraz jakość jej wewnętrznych pomieszczeń mieszkalnych. Zastanawiałem się, czy powinienem obejrzeć telewizyjny dokument „210 dni” o samotnej podróży Jessiki dookoła świata, z narracją Sir Richarda Bransona i czy ten film działa na tyle, aby zainspirować kolejną Jessicę Watson na świecie.
Ogólnie rzecz biorąc, historia Jessiki Watson i jej historycznych dokonań jest warta opowiedzenia i zasługuje na adaptację filmową, ale chciałem, aby film stawił czoła dramatycznym wzlotom i upadkom, które musiała znosić na pełnym morzu. Rezultaty są przyjazne dla całej rodziny i dla niektórych będą atrakcyjne pod względem edukacyjnym i potencjalnie inspirującym, ale zastanawiam się, czy film dokumentalny lub jej wystąpienie na TEDx byłyby równie dobre lub lepsze do tego celu.
Jeśli chcesz, obejrzyj True Spirit w serwisie Netflix
- Niebieski cud
- Spacer, jazda, rodeo
- Dziewczyna na łyżwach
- Surfer Dusz
- Wycieczka dziewczęca
MVP True Spirit
Cliff Curtis jako Ben Bryant.
Prawdziwa historia zespołu braci
Grając niestety słabo rozwiniętą rolę, Cliff Curtis zrobił wszystko, co w jego mocy, aby wprowadzić do filmu postać o dowolnej głębi i skali. Jako mentor Jessiki Watson, Ben Bryant, wcielił się w głęboko rannego byłego marynarza, którego strata na morzu ukształtowała jego osobowość w posępnego, niechętnego emocjonalnie mężczyznę, który w końcu akceptuje ciepło rodziny Watsonów i odzyskuje kontrolę nad swoim życiem.
GRAĆ, WSTRZYMAĆ CZY ZATRZYMAĆ?
PAUZA.
Historia Jessiki Watson jest warta obejrzenia, ale może okazać się zbyt ogólna jako produkt filmowy dla większości docelowej publiczności.
