Jedna z najpopularniejszych gier wideo na Steamie, Palworld , który Pocketpair wypuścił 19 stycznia 2024 roku, został opisany jako Pokémon z bronią. Wielu jest wściekłych z powodu gry – za naruszenie praw autorskich Pokémonów i za możliwości wykorzystania generatywnej sztucznej inteligencji w projektach gry.
Kilka tygodni temu należąca do Nintendo firma The Pokémon Company wydała oświadczenie sugerujące, że zbada grę wideo Palworld za możliwe naruszenie praw autorskich. W oświadczeniu czytamy, że nie udzieliliśmy żadnego pozwolenia na wykorzystanie własności intelektualnej ani zasobów Pokémon w tej grze. Zamierzamy zbadać i podjąć odpowiednie środki, aby zaradzić wszelkim działaniom naruszającym prawa własności intelektualnej związanej z Pokémonami.
Chociaż Nintendo w swoim oświadczeniu nie wymieniło wyraźnie nazwy twórcy gier wideo, Pocketpair, odniosło się ono do gry innej firmy wydanej w styczniu 2024 r.
Odkąd Nintendo wydało swoje oświadczenie, wybuchła fala debat na temat tego, czy Pocketpair naruszył zasady Pokémony prawa autorskie. Choć cieszę się, że ludzie dyskutują na złożone tematy prawne, wielu z nich błędnie rozumie podstawy: parodia i satyra nie są pojęciami wymiennymi; są one odrębne, zarówno w sensie literackim, jak i prawnym, i mają różne zastosowania.
I TAK, rozumiem, i nie dlatego, że oczekuję, że wszyscy komentatorzy i reporterzy internetowi będą umieli interpretować ustawy federalne lub orzecznictwo, ale dlatego, że szkoła prawnicza wszystko psuje. Kiedyś zakazano mi oglądania W Filadelfii zawsze jest słonecznie odcinek za nadmierne wyjaśnienie, w jaki sposób fabuła błędnie zinterpretowała prawo. (Wszyscy znacie kogoś takiego jak ja.)
Jednak choć denerwujące mogą być ciągłe wyjaśnienia prawne, nie mogę powstrzymać się od krzyku, gdy czytam artykuły o Pocketpair i prawie autorskim, jak kiedy Strzelba z papieru kamiennego argumentował: Nikt przy zdrowych zmysłach by nie zadzwonił Palworld A złożona parodia z Pokémony lub mądra satyra gier, które zarówno przytulają, jak i utowarowią dziką przyrodę, lub kiedy Magazyn Escapist zamieścił artykuł pt. Palworld to wiele rzeczy – ale satyra nie jest jedną z nich. Tak, oczywiście; byłoby to nielegalne. Może to zabrzmi zbyt ostro, ale widziałem przypadkowe artykuły internetowe wykorzystywane w sprawach prawnych (np. kiedy pracowałem w innym serwisie, artykuł pisarza został wykorzystany w Depp przeciwko Heardowi ).
Parodia i satyra służą do tworzenia humoru w rozrywce, muzyce, literaturze, sztukach wizualnych, graficznych i performatywnych, a także w komentarzach i krytyce tych dzieł. Chociaż wielu używa parodii i satyry zamiennie, te dwa terminy mają kluczową różnicę. Pod Amerykańskie prawo autorskie , jest bardziej prawdopodobne, że sąd uzna użycie parodyczne za dozwolone niż użycie satyryczne.
Czym więc jest parodia i satyra? Jak te pojęcia odnoszą się do Palworld debata?
Z definicji: satyra kontra parodia
Jako gatunek literacki satyra jest jednym z najstarszych. Według profesora literatury brytyjskiej na Oregon State University, Evana Gottlieba satyra polega na wywoływaniu postaw rozbawienia, pogardy, pogardy lub oburzenia poprzez sztukę umniejszania lub umniejszania tematu poprzez uczynienie go śmiesznym. W satyrze sztuka używa śmiechu jako broni do korygowania ludzkich wad i szaleństw.
Z prawnego punktu widzenia, Copyright Alliance definiuje satyrę jako użycie humoru, ironii, przesady lub ośmieszenia w celu ujawnienia i krytyki ludzkiej głupoty lub wad, szczególnie w kontekście współczesnej polityki i innych aktualnych kwestii.
Porównaj definicję satyry z parodią, którą definiuje się jako kompozycję wzorowaną na innym dziele dla uzyskania efektu komicznego lub szyderczego. Z definicji parodia to komediowy komentarz do dzieła, który wymaga naśladowania tego dzieła, twierdzi Copyright Alliance. Satyra natomiast, nawet jeśli wykorzystuje dzieło twórcze jako nośnik przekazu, stanowi komentarz i krytykę świata, a nie konkretną twórczość.
bezwstydne pory roku
Zgodnie z prawem: satyra kontra parodia
Chociaż wydaje się mało prawdopodobne, aby Nintendo wniosło w tej sprawie pozew w celu ochrony swojej własności intelektualnej, wiele spraw trafia do sądu w związku z rzekomym naruszeniem praw autorskich, gdzie dozwolony użytek jest jednym z najbardziej znanych twierdzącą obronę .
Zgodnie z ustawą o prawie autorskim dozwolony użytek utworu chronionego prawem autorskim nie stanowi naruszenia prawa autorskiego. Oznacza to, że zgodnie z tak zwaną doktryną dozwolonego użytku można wykorzystywać materiały chronione prawem autorskim, jeśli są one wykorzystywane w ograniczonym celu przekształcającym, takim jak komentowanie, krytykowanie lub parodiowanie, bez zgody właściciela praw autorskich.
Sąd rozważy cztery czynniki, aby ustalić, czy dozwolony użytek stanowi pozytywną obronę przed domniemanym naruszeniem praw autorskich. Te cztery czynniki to:
Przegląd prawa krajowego
- Cel i charakter wykorzystania, w tym to, czy ma ono charakter komercyjny, czy też służy celom edukacyjnym non-profit;
- Charakter dzieła chronionego prawem autorskim;
- Ilość i istotność wykorzystanej części w odniesieniu do dzieła chronionego prawem autorskim jako całości; I
- Wpływ wykorzystania na potencjalny rynek lub wartość dzieła chronionego prawem autorskim.
Jednak stosowanie wyjątków w zakresie dozwolonego użytku od prawa autorskiego stale się zmienia, szczególnie teraz. Przed decyzją Sądu Najwyższego z 2023 r Andy Warhol Foundation for the Visual Arts, Inc. przeciwko Goldsmith , niektóre sądy oceniały pierwszy czynnik, sprawdzając, czy nowe dzieło miało charakter transformacyjny, co oznacza, że dodało nową ekspresję, znaczenie lub przesłanie.
Jednakże, Warhola utrzymuje, że sam fakt, że utwór rzekomo naruszający prawa może nadać nowy wyraz, znaczenie lub przesłanie oryginalnemu utworowi, sam w sobie nie wystarczy, aby poprzeć stwierdzenie, że wykorzystanie to ma wystarczający charakter przekształcający do celów dozwolonego użytku, wyjaśnia Przegląd prawa krajowego . Trybunał stwierdził raczej, że kwestia dalszego celu lub odmiennego charakteru jest kwestią pewnego stopnia. Stopień dodatkowego wyrazu lub innej różnicy należy porównać z innymi względami, takimi jak to, czy utwór rzekomo naruszający prawa został stworzony w celach komercyjnych.
Chociaż ogólnie rzecz biorąc, cel komercyjny stoi w sprzeczności z dozwolonym użyciem, to nie jest to wszystko i na tym koniec. Dziewiąty Okręgowy był pierwszym sądem, który zastosował nową interpretację ustawową. w Sedlik w. Z Drachenberga W tej sprawie tatuażystka Kat Von D wygrała pozew wniesiony przeciwko niej przez fotografa Jeffreya Sedlika, który pozwał ją za wykorzystanie jego słynnego portretu Milesa Davisa jako inspiracji do tatuażu, który wykonała na ramieniu przyjaciela, a następnie opublikowała w mediach społecznościowych. Chociaż Von D zarabiała na swoich projektach, jej tatuaże nie zastąpiły oryginalnego dzieła, jak twierdzi Wytyczne amerykańskiego Urzędu ds. Praw Autorskich dotyczące wykorzystania przemieniającego, które stanowią, że skopiowany materiał nie powinien zastępować pierwotnego wykorzystania utworu.
Porównaj przypadek Von D z Palworld sprawa. Chociaż tatuaż Von D może być niemal dokładną repliką fotografii Sedlika, tatuaże i wydruki artystyczne nie mają wymiennych celów komercyjnych. Natomiast w przypadku Palworld , Pocketpair został oskarżony zgrywanie modeli od Game Freak, a użytkownik X, Eric Covington, stał się wirusowy dzięki udostępnianiu zdjęć porównujących kieszonkowych kumpli z każdej gry. Podobieństwa rozzłościły fanów i być może słusznie (jeśli były dokładne), ponieważ stanowiłoby to naruszenie tej samej przestrzeni komercyjnej, a zatem nie byłoby dozwolone.
Przypadkowe utworzenie złożonej siatki modelu o tak bliskich proporcjach jest praktycznie niemożliwe. Powtarzanie tego nieprawdopodobieństwa w całym składzie… nie przechodzi testu wąchania. #Palświat #Pokemony
— Eric Covington (@covingtown) 22 stycznia 2024 r
(Źródło mediów: @byofrog ) pic.twitter.com/IiSEe7MCDq
Stosowanie prawa dozwolonego użytku do Palworld
Nie jest jasne, zwłaszcza w świetle nowego post- Warhola wytycznych, jak dokładnie sąd zinterpretuje Palworld-Pokémon spór. Niemniej jednak pozostaje to interesującym eksperymentem myślowym i jestem pewien, że wielu studentów prawa rozwiąże je podczas wiosennych egzaminów końcowych.
Aby zrozumieć więcej, sprawdź Uniwersytet Standforda historię stosowania przez sąd doktryny dozwolonego użytku.
(przedstawiony obraz: Pocketpair)
