Wyjaśnienie zakończenia „Perfect Blue”.

Jeśli chodzi o filmy anime, to Idealny błękit (1997) w pełni zasługuje na pochwałę. To thriller psychologiczny/horror opowiadający o byłej gwieździe popu Mimie Kirigoe (w dubbingu podkłada jej Ruby Marlowe), która traci kontrolę nad rzeczywistością, będąc prześladowaną. Jeśli szukasz czegoś, co nie jest akcją na żywo, w której możesz się zatracić i przestraszyć. Gorąco polecam Idealny błękit .

Jest wiele zwrotów akcji, które sprawią, że będziesz bezgłośnie mówić: co do cholery? jak to wszystko się rozwinie. Poza tym animacja jest momentami uderzająca i niepokojąca. Ze względu na psychologiczne aspekty Idealny błękit , jest wiele momentów, które sprawiają, że kwestionujesz rzeczywistość. Czy coś, co dzieje się w filmie, gdy gówno uderza w fana, dzieje się naprawdę? Odpowiedzi na te pytania znajdują się na końcu i zaraz ci to wyjaśnię.

Co się dzieje na końcu Idealny błękit ?

Przez większą część filmu Mima zmaga się ze swoim zdrowiem psychicznym i zmieniającą się ścieżką kariery, a jej prześladowca staje się bardziej wytrwały i zabija ludzi. Psychoza Mimy tłumi to, co się z nią naprawdę dzieje, a co nie. Dlatego nie ma pojęcia, kto tak naprawdę stoi za zabójstwami i manipulacją jej obsesyjnego fana.



W szokujący sposób okazuje się, że za morderstwami i ekstremalnym prześladowaniem stoi menadżer Mimy, Rumi Hidaka (Wendee Lee). Jedna z jej alter (jest oczywiste, że Rumi cierpi na zaburzenie dysocjacyjne tożsamości), wzorowana na Mimie, jest przekonana, że ​​musi ją zastąpić. Alter Rumiego próbuje raz na zawsze zabić Mimę, wyganiając ją z mieszkania i do miasta. Z powodu swojej niestabilności Rumi prawie zostaje potrącona przez ciężarówkę (ponieważ nie zdaje sobie sprawy, że światła są dziełem cudu), ale w ostatniej chwili zostaje uratowana przez Mimę.

Film kończy się wizytą Mimy, która stała się znaną aktorką, w ośrodku psychiatrycznym, w którym przebywał Rumi. Wychodzi z poczuciem spokoju i nie zmaga się już z halucynacjami. To najodpowiedniejsze zakończenie filmu, który tak mocno skupia się na kulturze gwiazd i toksyczności idealizacji.

(przedstawiony obraz: Rex Entertainment)